کابل، محافظی برای فیبر یا فیبر های نوری فراهم می کند تاحدی که برای محیطی که در آن نصب شده است مناسب باشد. کابل فیبر نوری اشاره به مونتاژ کامل فیبر ها و دیگر قسمت های داخلی مثل buffer tube، ripcords، stiffeners و اعضای مقاوم که همه در یک پوشش محافظ بیرونی به نام ژاکت شامل می شوند، دارد. در ادامه ساختار کابل های فیبر نوری را با هم بررسی خواهیم کرد .
کابل های فیبر نوری بسته به تعداد فیبر ها و نحوه و جایی که در آن نصب خواهند شد در انواع مختلفی وجود دارند. مهم است که کابل را با دقت انتخاب کنیم، به این دلیل که این انتخاب چگونگی نصب، اتصال یا ترمینال آسان کابل و آنچه که در آن هزینه خواهد شد را تحت تاثیر قرار خواهد داد.
کار کابل، محافظت فیبر ها از شرایط محیطی مختلف در هنگام نصب از قبیل مرطوب شدن، مقاومت بالا در برابر کشش برای نصب در داکت یا کشش های مداوم در نصب های هوایی، مقاوم در برابر شعله، انعطاف پذیری بالا، مواجهه با درجه دمایی بالا یا مواد شیمیایی می باشد.
در داخل ساختمان، مقاومت کابل ها برای محافظت فیبر ها خیلی زیاد نیست، اما باید در برابر شعله مقاوم باشند. در خارج ساختمان بستگی به این دارد که کابل مستقیما در خاک دفن می شود یا در داکت قرار می گیرد یا به صورت هوایی یا هر چیز دیگر.
تمام کابل ها از لایه های حفاظت برای فیبر ها تشکیل شده اند. اکثر تمام کابل ها از فیبر استاندارد با یک پوشش بافر اولیه (250 میکرون) شروع می شوند و لایه های بعدی به آن اضافه می شود:
• پوشش tight buffer (کابل های tight buffer مثل انواع Zipcord، Distribution، Loose Tube، Breakout):
یک پوشش محافظ نرم می باشد که به طور مستقیم به فیبر پوشش شده 250 میکرونی برای ارائه محافظت اضافی فیبر، اجازه مدیریت آسان تر، حتی ترمینال مستقیم بر روی فیبر اعمال می شود.
• (loose tube cables) Loose Tub:
تیوب های پلاستیکی باریک و کوچک، شامل 12 فیبر 250 میکرون بافر شده که برای محافظت فیبر ها در کابل ها برای استفاده در محیط های بیرونی استفاده شده اند می باشند. آنها به فیبر ها اجازه می دهند تا درمقابل کشش زیاد مقاوم باشند و می توانند با مواد مسدود کننده آب برای جلوگیری از ورود رطوبت پر شوند.
• عناصر و اعضای مقاوم:
معمولا نخ آرمید، همان ماده استفاده شده در جلیقه ضد گلوله، که با نام تجاری Kevlar توسط DuPont نامیده می شود، کشش مورد نیاز برای کشیدن کابل و فراهم کردن زیرساخت برای فیبر ها در کابل را تامین می کند. الیاف آرمید به تنهایی استفاده نمی شوند به دلیل اینکه آنها مقاوم هستند اما قابل کشش نیستند. حتی اگر سخت کشیده شوند، آنها کشیده نمی شوند اما در نهایت زمانی که بیش از حد توانشان کشیده می شوند می شکنند. این تضمین می کند که اعضای مقاوم کشیده نمی شوند و همچنین راحت به فیبر های موجود در کابل متصل نمی شوند.
روش مناسب کشیدن کابل های فیبر نوری این است که همیشه طناب، نوار یا سیم کشش به اعضای مقاوم متصل شود.
• برخی از فیبر ها شامل یک میله فایبر گلاس مرکزی استفاده شده برای قدرت اضافی و سفت شدن کابل برای جلوگیری از پیچ خوردگی و آسیب رسیدن به فیبر ها می باشند.
• ژاکت: خارجی ترین لایه ی حفاظت برای فیبر ها که جهت محافظت در برابر محیط زیست در کابل هایی که نصب شده اند انتخاب شده اند، می باشد. کابل های خارجی همگی پلی اتیلن مشکی (PE) می باشند که دربرابر رطوبت و در معرض نور خورشید مقاوم می باشند. کابل های indoor از ژاکت های مقاوم دربرابر شعله که می تواند برای شناسایی فیبر های درون کابل کد گذاری رنگی شود استفاده می کنند. برخی کابل های outdoor ممکن است دو ژاکت با یک زره فلزی بین آنها برای محافظت از جویدگی توسط جوندگان، یا kevlar جهت محافظت از کشیدگی توسط ژاکت ها داشته باشند. کابل های indoor و outdoor یک ژاکت PE خارجی دارند که می تواند برای آشکار سازی ژاکت داخلی بازدارنده شعله برای استفاده در ساختمان ها حذف شود.
• محافظت در برابر آب و رطوبت:
کابل های نصب شده در حالت outdoor نیاز به حفاظت فیبر ها از آب و رطوبت دارند که با یک ژل یا نوار جاذب یا پودر از ورود آب به کابل که موجب آسیب دیدن فیبر ها می شود جلوگیری می کند. به طور کلی، این اعمال می شود به کابل های loose tube یا ribbon cable ها، اما مسدود کنندگان آب خشک در تعدادی کابل های tight buffer به کار برده شده در اجراهای کوتاه outdoor استفاده می شوند، مثل اتصال ساختمان به ساختمان در دانشگاه یا آنتن های وایرلس خارجی یا دوربین های CCTV.
