در قسمت DNS که از بخش IP > DNS قابل دسترسی است شما می توانید تنظیمات مختصری برای DNS داشته باشید. برای مثال در قسمت servers می توانید هر تعداد سرور DNS برای تحلیل نام خود میکروتیک و دیگر کاربران شبکه در میکروتیک معرفی کنید، در بخش Dynamic servers اگر شما در بخش های دیگر مثل DHCP Client از DNS های مجاور استفاده کرده باشید آنها را در این بخش به شما نمایش می دهد.
با زدن تیک allow network requests شما میکروتیک خود را تبدیل می کنید به یک DNS Server یعنی میتوانید از این پس بجای دی ان اس سرور های دیگر میکروتیک را به کاربران برای درخواست های DNS معرفی کنید، که این کار زمانی عملی می شود که شما چه به صورت دستی Static DNS را پرر کنید و یا به کمک دیگر DNS سرور ها جواب کاربران را بدید ولی چیزی که کاربران شما می بینند آی پی میکروتیک است که در قسمت DNS آنها قرار می گیرد.
در قسمت Max UDP Packet Size مشخص میکنید که پکت های DNS حداقل می تواند چقدر باشد، یعنی اگر از این حجم بیشتر باشد دی ان اس جواب نمی دهد این کار به عنوان یک روش ساده برای جلوگیری از اتک هم استفاده می شود.
در Query Timeout هم میتوان زمان انتظار برای درخواست هایی که میکروتیک از سررو DNS میپرسد را مشخص کنید.
cache size سایزی است که ما اجازه میدیم میکروتیک درخواست ها را در کش خود ذخیره کند و در cache used هم میزان حافظه استفاده شده کش را نمایش می دهد که با KiB حساب می شوذ و در cache max ttl هم می توان زمانی برای کش شدن records های DNS خود مشخص کنید که بهه صورت پیش فرض یک هفته می باشد.
در بخش Static DNS می تاونید مانند دیگر DNS Server ها در اینجا برای خود records ها یی را ایجاد کنید تا در صورت نیاز کاربران سوال های خود را مستقیما از میکروتیک بپرسن و جواب بگیرن که برای نمونه ما از آدرس گیک بوی استفاده کرده ایم که به آدرس 1.1.1.1 اشاره می کند و TTL آن هم یکک روز است یعنی آین مشخصات برای یک روز در کش DNSS کاربران باقی می ماند.
در قسمت DNS Cache هم می توانید کش خود DNS میکروتیک را دیده و یا به کمک Flush cache آن ها را پاک کنید.
